Energievreters!

Ik had afgelopen week een cursus over trauma en traumaverwerking en moest gelijk als eerste opdracht de trauma’s uit mijn eigen leven opschrijven. ‘Trauma’,  een woord waar ik gelijk heftige associaties bij had over oorlogsveteranen met geamputeerde ledematen, kinderen die hun ouders verliezen, misbruik, noem maar op.
En jij? Wat roept het bij jou op?Ik heb geen ouders verloren en ben ook niet misbruikt. Toch, als je erover nadenkt, zijn er gebeurtenissen die meer indruk maken dan je dacht. En die je bij zo’n vraag weer te binnen schieten.

• Want gepest worden op het werk,   
• veel heftige ruzies tussen ouders,
• verbaal vernederd worden door collega’s of je partner,
• lang durende machteloosheid op je werk,
• (té) hoge prestatie-eisen door je werkgever of door jezelf,
• dagelijkse stress in deze competitieve samenleving zijn allemaal subtiele vormen van traumatisering.

En deze trauma’s zijn in meerdere of mindere mate herkenbaar voor velen van ons. En voelbaar in je lijf.

Sommige mensen willen ze niet voelen en zoeken een uitweg in alcohol, nog harder gaan werken of agressie. Allemaal manieren die de werking van je hersenen (het gedeelte wat de stress laat afnemen) verminderd. Hierdoor blijft het stresshormoon aanwezig in je lijf en wordt bij elke volgende ervaring (of aanvaring) alleen maar hoger.

Belangrijk dus om een goede balans te vinden tussen inspanning en ontspanning (en televisie kijken of gamen is géén ontspanning voor je lijf!), tussen werk en rust en zorg voor genoeg slaap!